Dwadzieścia

Liam

Siedziałem na łóżku i nie wiedziałem co powinienem ze sobą zrobić. Od śmierci mojej ukochanej minęły dopiero dwa dnia, a ja ciągle czułem jej obecność. Wczoraj, gdy się obudziłem miałem nadzieję, że te wszystkie zdarzenia były po prostu złym snem, a w drzwiach pojawi się Danny z uśmiechem na twarzy i powie, że jestem głupi, ponieważ ona nigdy mnie nie zostawi.

- Jak się czujesz?- zapytał Zayn, który nagle pojawił się w moim pokoju.

- A jak myślisz?- odpowiedziałem oschle, a przyjaciel położył na moim łóżku kopertę i wyszedł. Od razu rozpoznałem kto napisał moje imię, była to Danielle. Bałem się otworzyć list jednak zrobiłem to i zagłębiłem się w lekturze.

Kochany Liamie

Jeżeli czytasz ten list oznacza to, że nie żyję. Obydwoje wiedzieliśmy, że prędzej czy później się to stanie. Muszę przyznać, że gdy po raz pierwszy usłyszałam diagnozę byłam przerażona jednak teraz gdy piszę do ciebie nie boję się.

Nie wiem od czego powinnam zacząć, ponieważ jest tyle rzeczy, o których chciałabym ci powiedzieć ale nie mam czasu. Na samym początku chciałaby cię przeprosić za to, że nie chciałam się leczyć ale terapia kosztowałaby mnie dużo, a moim marzeniem było abyś zapamiętał mnie taką jaką byłam. Wiem, że teraz jesteś na mnie wściekły, że cię opuściłam ale nie powinieneś być, ponieważ ciągle jestem przy tobie, nawet w tej chwili.

Ten list jest moim pożegnaniem, na które nie byłam przygotowana żyjąc. Mimo, że zmarłam młodo uważam, że były to najlepsze 24 lata jakie mogłam sobie wyobrazić.

Właśnie siedzę w parku i oglądam dzieci bawiące się na placu zabaw. Szkoda, że nigdy nie będę mogła zostać matką ale kto wie może bym się do tego nie nadawała.

Wracając do tematu siedzę i wspominam jak się poznaliśmy i jak byłeś skrępowany przy naszych pierwszych spotkaniach. Och to były czasy ...

Liamie kończy się moje życie i kończy się ten list. Ostatnią rzeczą jest moja prośba do ciebie, a mianowicie żyj dalej. Wiem, że teraz wydaje ci się to nie możliwe jednak za kilka dni, tygodni, miesięcy, lat będziesz gotowy na związek i wtedy poznasz dziewczynę, do której poczujesz to co do mnie.

Nie poproszę cię abyś o mnie zapomniał, ponieważ wiem, że zabolało by mnie to jednak zrozum, że czas nam ucieka i nigdy nie wiemy co przyniesie na jutro, więc powinniśmy działać tak jakby nasz świat miał się dzisiaj skończyć.

W dalszym ciągu musisz być wsparciem dla chłopców, którzy nie kłammy zachowują się jak przedszkolaki. Teraz doszła ci jeszcze Gabe i Jade. O tej drugiej nie zapominaj, ponieważ jest wyjątkowa i tak jak ty samotna (niczego nie sugeruję). Zresztą ma w sobie kawałek mnie, a mianowicie serce, które tak jak wiesz było jej potrzebne.

Gdy będzie gotowa opowie ci o sobie i być może o naszych rozmowach.

PS - jestem na zawsze twoja, a ty mój. Kocham cię.

Danielle

Przeczytałem go jeszcze kilka razy poczym wybuchnąłem płaczem. Jutro miał być jej pogrzeb, a ja potrzebowałem towarzystwa kogoś kto w ostatnich dniach był z nią najbliżej i miał w sobie jej cząstkę.

Gabrysia

Spojrzałam w lustro i ujrzałam dziewczynę ubraną w czarną sukienkę, mającą podkrążone oczy oraz włosy spięte w coś czego nie można było do niczego porównać.

Tak, dzisiaj miał się odbyć pogrzeb mojej przyjaciółki. Od kilku dni z nikim nie rozmawiałam oraz nic nie jadłam. Miałam wychodzić za piętnaście minut jednak była jedna rzecz, którą chciałam zrobić przed ceremonią, chciałam przeczytać list.

Wiecznie uśmiechnięta Gabrielo.

Jeżeli to czytasz oznacza to, że nie żyję. Możesz być zdziwiona dlaczego piszę do ciebie ale robie to, ponieważ pragnę ci podziękować za to co zrobiłaś dla mnie w ciągu ostatnich tygodni. Sama zmagałaś się z problemami ale mimo to przy mnie nigdy nie martwiłaś się o siebie, a o to czy ja się dobrze czuję. Jako jedyna starałaś się abym czuła się normalnie i choć na chwilę przestała myśleć o chorobie. Udało ci się to.

Właśnie wspominam nasze pierwsze spotkanie nad jeziorem. Gdy wysiadłaś z auta nie spojrzałam na ciebie, a na miny wszystkich chłopców. U Lou widziałam zdziwienie, a u Hazzy zachwycenie. Pamiętasz jak kazałam ci na niego uważać? Teraz jednak jesteście już prawie razem i tworzycie naprawdę udaną parę, mam nadzieję, że tak już zostanie.

Dziękuję ci za to, że zawsze byłaś uśmiechnięta i, że w ostatnim czasie stałaś się przyjaciółką jakiej potrzebowałam.

Mam do ciebie jednak trzy prośby.

Pierwsza - przestań pić. Wiem, że z tym walczysz jednak uzależnienie jest ciężką chorobą, a życie jest za cenne aby je zmarnować. Wiedz, że wszyscy są z tobą i zawsze będą cię wspierać. Teraz będziesz mieć również swojego anioła stróża - mnie.

Druga - zajmij się Liamem i chłopcami. Wiem, że proszę o dużo jednak oni są jak dzieci i potrzebują kogoś kto nimi pokieruje.

Trzecia - Jade. Widzisz w ostatnim czasie poznałam pewną dziewczynę w szpitalu o imieniu Jade. Zaprzyjaźniłam się z nią i postanowiłam oddać jej serce. Odnajdź ją i nie pozwól jej zostać samej.

Życzę ci jak najlepiej i żebyś zawsze była taka jaka jesteś.

PS - Jesteś dla mnie jak siostra i zawsze pozostaniesz w moim sercu, dziękuję.

Danielle

Upuściłam kartkę i upadłam na ziemię. Mimo, że nie znałam jej za długo była ona dla mnie kimś ważnym, a myśl, że już nigdy jej nie zobaczę sprawiała, że łzy same cisnęły się do oczu. Do pokoju wszedł mój chłopak ubrany w czarne spodnie i sweter pod kolor.

- Gabrysia. - szepnął i przeczytał list od dziewczyny. - Ciii już dobrze, słyszałaś ona już zawsze z nami będzie. - powiedział i przytulił mnie.

- Harry proszę cię zostań ze mną. Nie wiem co bym zrobiła gdybyś nagle zniknął z mojego życia. - mówiła przez płacz, a Hazza ciągle starał się mnie uspokoić.

- Gabe obiecuję, że nigdy cię nie zostawię. - odpowiedział.

Jade

Od operacji minęły dopiero dwa dni ale wszystkie badania były w porządku. Martwił mnie jednak fakt, że ani Danny ani jej chłopak nie pojawili się oraz nie dali znaku życia. Leżałam na łóżku i przeglądałam kanały w telewizji nagle moją uwagę przykuł jakiś program plotkarski.

- W tych ciężkich dniach jesteśmy z rodziną Danielle, jej przyjaciółmi, One Direction, a szczególnie z jej chłopakiem Liamem. - pogłośniłam.- Uroczystość pogrzebowa odbędzie się jutro ale niestety nie wiemy gdzie. - słysząc słowa blondynki poczułam się słabo i nagle moje serce zaczęło walić jak szalone. Po chwili na salę wbiegł lekarz, a ja straciłam przytomność.

Kilka godzin później.

Ocknęłam się gdy na dworze było już ciemno, obok mnie na krześle siedział Liam, który widząc, że otwarłam oczy uśmiechnął się.

- Oszczędzaj się. - powiedział i podał mi białą kopertę zaadresowaną do mnie. - Pielęgniarka prosiła abym ci to przekazał.

- Liam ja ci bardzo współczuję, ja...- przerwał mi.

- Jade, proszę cię musisz bardziej uważać, ponieważ nie przeżyłbym straty kolejnej osoby.

- To od niej prawda?- spytałam, a on pokiwał twierdząco głową.- Możesz to przeczytać? Ja nie jestem gotowa.

- Powiedz mi jeżeli nie będziesz czuła się na siłach to przerwę.

- Spokojnie dostałam takie środki uspakajające, że moje serce nie ma prawa przyśpieszyć. A jak coś takiego się stanie to znaczy, że coś ze mną nie tak. - nieśmiało się uśmiechnęłam, a  na moim policzku pojawiły się pierwsze łzy.

Jade

Nie wiem jak powinnam zacząć ten list żeby cię nie zdenerwować. Być może wiesz, że nie żyję, a jeżeli nie wiedziałaś to właśnie się dowiedziałaś - mam nadzieję, że ktoś z tobą jest. Nie rozpiszę się, ponieważ nie wiem nawet co mogłabym napisać oprócz tego, że dziękuję za to, że pokazałaś mi, że będąc chorą można cieszyć się życiem.

Masz nowe serce i nowe życie. Nie pytaj się mnie skąd to wiem - tajemnica zawodowa.

Poznasz pełno nowych ludzi i przeżyjesz przygody, których nigdy nie zapomnisz. Niebawem spotkasz Gabe, Bartka, Faye oraz resztę zespołu.

Będziesz mieć życie o jakim marzyłaś. Przepraszam, że nie zawsze mogłam do ciebie przyjść.

PS - Masz teraz przyjaciół oraz nie zapominaj, że będę z tobą.

Danielle.

- To była moja jedyna przyjaciółka, tęsknię za nią. - powiedziałam i wybuchłam płaczem.

- Ja też. - powiedział i objął mnie.

- Zostałam znowu sama.

- Nie Jade, już nigdy nie będziesz sama. Rozumiesz, nigdy.- odpowiedział i wtulił się we mnie.

No i jest 20.

Wiem, że taki sobie ale cóż.

Dziękuję wam za 7000 tysięcy wejść i tyle komentarzy, jesteście wspaniali.

Kolejny rozdział dopiero w przyszły czawartek, ponieważ jadę na tydzień z wujkiem do Zakopanego żeby po górach pochodzić.

Jeżeli macie jakieś pytania czekam.

Zostawcie opinie w komentarzu, to wiele dla mnie znaczy.