Trzydzieści dwa

Jade

* 6 miesięcy później *

Siedząc na kanapie kartkowałam podręcznik od chemii i próbowałam cokolwiek zrozumieć niestety nie było mi to dane.

- Poddaję się. - mruknęłam zrezygnowana i wygodnie się rozłożyłam, nagle usłyszałam dźwięk dzwonka. Podchodząc do drzwi zastanawiałam się kto mógłby to być.

- Cześć. - Hanka była uśmiechnięta od ucha do ucha, nie dziwiłam się w końcu po dwu miesięcznej trasie Lou wracał do domu.

- Hej. - przytuliłam dziewczynę. - A ty nie powinnaś być na lotnisku?

- Louis chce najpierw pojechać do rodziców na kilka dni, a potem mamy się spotkać. - odpowiedziała. Gdy zaczęłyśmy rozmawiać widziałam, że coś nie daje jej spokoju.

- Miałaś od niej jakieś wieści? - wtrąciłam.

- Tylko od mamy. Podobno dobrze jej idzie w Nowym Jorku i ogólnie jej się podoba. - smutno się uśmiechnęła.

- Tęsknię za nią.

- Ja też. - dodała polka. - Ale nie mogłam jej powstrzymać przed wyjazdem. Tu już nic jej nie trzymało.

- Hanka ona miała nas, a tam nie ma nikogo. - nie mogłam uwierzyć, że dziewczyna nie walczyła o swoją siostrę.

- Ja tylko chcę żeby była szczęśliwa.

Gabrysia

Czternasty lutego, najgorszy dzień w roku - myślałam przemierzając ulice Nowego Jorku ubrana w czarne rurki, szary sweter oraz gruby czerwony szalik. Od miesięcy zastanawiałam się czy mój wyjazd był dobrym pomysłem, czy właściwie postąpiłam zostawiając za sobą przeszłość i zaczynając wszystko od nowa. Po śmierci taty nie mogłam znaleźć sobie miejsca na ziemi aż w końcu mama powiedziała, że może załatwić mi przeniesienie do Stanów. 

- Gabe! - usłyszałam za sobą krzyk mojej współlokatorki Sydney. - Poczekaj. - gdy dziewczyna dobiegła do mnie dyszała jakby właśnie pokonała kilku kilometrowy dystans.

- Co się stało, że tak biegłaś? - spytałam, gdy S doszła do siebie.

- Dostałaś list. - powiedziała i wręczyła mi białą kopertę.

- Mogłaś mi go dać w pokoju kiedy wrócę. - zupełnie nie rozumiałam jej zachowania.

- Jestem umówiona z Jasonem na wieczór, no wiesz dzisiaj są walentynki. - odparła i ułożyła z palców serce.

- Och wiesz co prawie zapomniałam. - prychnęłam i odeszłam. Od czasu zerwania z Harrym wszystko co kojarzyło mi się z miłością i One Direction sprawiało, że chciało mi się wymiotować. Fakt, że chłopcy próbowali się ze mną nieraz skontaktować tylko pogarszał sytuację. Oczywiście wiedziałam co dzieje się u nich i u moich bliskich jednak nie chciałam żeby zadziałało to w drugą stronę.   

Gdy usiadłam na ławce pokrytej śniegiem otworzyłam kopertę i zaczęłam czytać.

Gabrysiu

Wiem, że dziwi Cię skąd mam Twój adres jednak pamiętaj, że nikt na tym świecie nie jest anonimowy. Piszę do Ciebie, ponieważ nie mam pojęcia co się stało z moją kochaną młodszą kuzynką.

Na samym początku byłem przekonany, że Twój wyjazd jest spowodowany śmiercią taty jednak teraz uważam, że ty po prostu bałaś się stawić czoła wszystkiemu co Cię czekało. Proszę nie przestawaj czytać tego listu tylko dlatego, że usłyszałaś krytykę, na którą jesteś tak wrażliwa. Zachowałaś się egoistycznie i nie dojrzale zostawiając Hankę i wszystkich przyjaciół. Wiesz jak dziecinnie wyglądał fakt, że nie odebrałaś żadnego telefonu od nas? Chciałaś żeby Harry się martwił? Osiągnęłaś swój cel. Styles od czasu Twojego wyjazdu nie może się pozbierać i ciągle stara się do Ciebie jakoś dotrzeć.

Jade znowu ma problemy z sercem, od 16.02 idzie do szpitala, ponieważ musi mieć wykonane badania. Zapomniał bym dodać, że jesteśmy parą.

Twojej siostrze się układa jednak nie może być szczęśliwa, ponieważ ciągle zastanawia się co się z Tobą dzieje. Myślisz, że wiesz co u nas?

Nie uważasz, że czas dorosnąć?

                                                                                                                              Bartek

Czytając ostatnie zdanie wyciągnęłam telefon i wykręciłam numer.

- Dzień dobry, chciałabym zarezerwować bilet do Londynu na jutro. - powiedziałam.

Jade

- Myślisz, że dwie pidżamy mi wystarczą? - spytałam Bartka, który siedział na fotelu i bawił się palcami.

- Mhm. - mruknął.

- Nie martw się wszystko będzie dobrze.

- Wiem, że będzie. - uśmiechnął się. - Jednak martwi mnie coś innego. Napisałem kilka tygodni temu list do Gabe, w którym chyba trochę przesadziłem.

- Skąd miałeś jej adres? - nie kryłam zdziwienia.

- Nie ważne ale teraz mam do siebie pretensje. - rozmyślał jeszcze przez chwilę. - Chodź, bo się spóźnimy.

Bartek

Gdy J leżała już na sali poszedłem do lekarza.

- Mogę? -spytałem.

- Tak. - odpowiedział.

- Chciałem się dowiedzieć jak z nią.

- Nie jestem w stanie teraz odpowiedzieć na to pytanie. Pojawiły się komplikacje i nie chodzi tu o odrzucenie przeszczepu. Boimy się, że może to być coś związanego z systemem odpornościowym.

Harry

Skakałem po kanałach aż nie trafiłem na program plotkarski.

- Wczoraj na lotnisku JFK widziano Gabe - ex Stylesa. Podobno tylko jej udało zdobyć serce najgorętszego Brytyjczyka. Hazza jeżeli nas oglądasz wiedz, że ta jedyna wczoraj wsiadła na pokład samolotu lecącego do Londynu. -  minęło tyle czasu jednak ja ciągle ją kochałem. Wiedziałem, że nie pozwolę jej po raz kolejny odejść.

Trzydzieści dwa rozdziały -  miesiące życia. 

Och coraz bliżej końca i ciągle nie wiem jak mam się pożegnać z Wami i z tym blogiem. 

Następny rozdział w środę, a kolejny w sobotę ;)