Trzydzieści jeden

Gabrysia

Gdy tylko przyjechałyśmy do Londynu udałyśmy się na lotnisko. Chłopcy musieli jechać po jakiekolwiek ubrania, my na szczęście miałyśmy jakieś stare ciuchy w mieszkaniu w Katowicach. Była druga w nocy ale udało nam się kupić bilety na najbliższy lot. 

- Wszystko będzie dobrze. - pocieszyła mnie siostra zaraz po zajęciu miejsc na pokładzie.

- Widzisz w moim życiu na razie nic nie jest okej. - odparłam i założyłam słuchawki na uszy. Hanka szybko zasnęła ja jednak czułam wewnętrzny niepokój i co chwilę budziłam się, w końcu kapitan ogłosił, że lądujemy. - Wstawaj. - zaczęłam trząść siostrą jednak ona mruczała "Louis, Louis". Przynamniej ona jedna powoli okładała swoje życie. W tym momencie poczułam gigantyczną tęsknotę za Harrym. Być może zdradził mnie z tą starą idiotką mimo wszystko kochałam go i chciałam aby teraz ze mną był. Po wyjściu z lotniska wsiadłyśmy do taksówki i włączyłam telefon, od razu zobaczyłam, że dzwoni do mnie Zayn.

- Gabrysia wiecie już coś?! - niemal krzyknął.

- Jeszcze nic, dopiero wsiadłyśmy do taryfy. Naprawdę nie musicie tu przyjeżdżać.

- Słuchaj dla Bartka to też jest rodzina, Lou chce być przy Hance, a ty jesteś moją najlepszą przyjaciółką i jak głupio to nie zabrzmi kocham Cię jak siostrę. Zresztą jest już za późno, ponieważ właśnie wsiadamy do samolotu.

- Dzięki. - mruknęłam.

- Mamy wasz adres, więc zaraz po lądowaniu do Ciebie zadzwonię. - powiedział i się rozłączył.

- Co u nich? - mruknęła moja siostra.

- Za dwie godziny będą w Polsce. - odpowiedziałam i pozwoliłam sobie na chwilę odpoczynku. Moje sny były niewyraźne jednak czułam szczęście.

- Jesteśmy już. - Hania obudziła mnie poczym zapłaciła mężczyźnie i pobiegła w stronę szpitala, zrobiłam to samo. Gdy znalazłyśmy się na oddziale, na którym leżał tata spostrzegłyśmy mamę oraz dziadków.

- Mamo! - krzyknęłyśmy niemal jednocześnie. Nasza rodzicielka zaczęła biec w naszą stronę poczym wpadłyśmy sobie w ramiona.

- Dziękuję, że przyjechałyście. - zmierzyła nas wzrokiem. - Gabrysiu idź do dziadków, a z tobą chciałabym porozmawiać.

- Chyba też mam prawo wiedzieć co z tatą. - oburzyłam się, ponieważ kobieta potraktowała mnie jak małe dziecko.

- Gabe. - nacisnęła na mnie Hanka i z oburzoną miną poszłam do babci.

Harry

Nie wiedziałem czy dobrze zrobiłem przyjeżdżając do Gabrysi. Wyraźnie powiedziała mi, że to koniec jednak wiedziałem, że potrzebuje mnie tak samo jak jej.

- Hania wysłała mi wiadomość. - zaczął kuzyn dziewczyn. - Chcę żebyśmy przyjechali do niej do domu, ponieważ tam jest z mamą i dziadkami.

- A co z Gabe? - spytałem.

- Chyba też jest ale nie trzyma się najlepiej. Z ich ojcem jest ciężko, ponieważ mam poważny uraz głowy oraz co chwilę pojawiają się krwotoki.

Po około godzinie znaleźliśmy się pod dużym jednorodzinnym domem przed którym czekała starsza z sióstr. Dziewczyna po kolei przywitała się z każdym, a na koniec ze mną.

- Moja siostra bardzo Cię potrzebuję. Nie wiem co jej zrobiłeś ale wiedz, że ona jest najlepszym co spotka Cię w życiu. Może jest dziwna i irytująca ale kocham ją i jeżeli coś jej zrobisz zabiję Cię.

- Powiedz mi gdzie teraz jest. - brunetka powiedziała mi gdzie mam iść i od razu pobiegłem w tamtym kierunku. W końcu dostrzegłem ją jak idzie i bawi się z psem. Zawołałem ją.

Gabrysia  

Spacer z Wirusem okazał się najlepszym rozwiązaniem. Miałam już wracać do domu, gdy usłyszałam tak dobrze znany mi głos. Spojrzałam przed siebie i zobaczyłam mojego byłego chłopaka. Nie myśląc i nie czkając puściłam się pędem w jego stronę.

Harry

Gdy tyko do mnie dobiegła objąłem ją z całej siły. Zaczęła wypłakiwać się w moje ramię. Chciałem jej powiedzieć, że ją przepraszam i kocham jednak wiedziałem, że ma teraz większe problemy i nie chciałem jej dręczyć.

- Wszystko się ułoży. - powiedziałem zachrypniętym głosem jednak ona nic nie odpowiedziała.

Hania

- Bartek ty będziesz spał wraz z Zaynem w pokoju gościnnym. - oznajmiłam chłopakom, którzy nie byli najszczęśliwsi.

- A ja? - zapytał Louis z miną szczeniaka.

- Hmm, chyba muszę się jeszcze zastanowić. - odparłam i przygryzłam wargę. MÓJ CHŁOPAK  (tak zostaliśmy parą minionego wieczoru) przyciągnął mnie do siebie i zaczął całować.

- Och moja Haneczka ma chłopaczka. Takiego przystojnego i miłego. - powiedziała moja babcia, która pojawiła się z nikąd. Ucieszyłam się, że nie znała angielskiego i Lou nie zrozumiał ani słowa.

- Ciociu, a wiesz, że on jest słynną gwiazdą? - zaczął Bartek.

- Ach tak? - kobieta miała minę jakby dowiedziała się, że wygrała w lotka. - You. Sing. Me. - wypowiedziała trzy słowa bez ładu gramatycznego. Pasiasty tylko się uśmiechnął i pokiwał twierdząco głową.

- Skąd znasz..?- zaczęłam

- Chodzę z Panią Helą na języki dla seniorów. - odpowiedziała z dumą.

- I to właśnie chyba przez Panią Helę nic nie umie. - kuzyn poruszył brwiami w zabawny sposób.

- Bartłomieju, opamiętaj się!- powiedziała radośnie staruszka i pociągnęła za sobą mojego chłopaka.

Gabrysia

Razem z Harrym weszliśmy do sali, w której leżał mój tata, a Wirus został z portierem.

- Dziękuję, że tu ze mną przyszedłeś. - odparłam. - Byłam tu już dzisiaj ale miałam straszną potrzebę go zobaczyć.

- Przyjaciele robią dla siebie takie rzeczy. - pierwsze słowo wyjątkowo mnie zabolało jednak nieśmiało się uśmiechnęłam. Staliśmy chwile w ciszy.

- Gabrysia...?- usłyszałam głos taty i od razu usiadłam przy nim, zaczęłam z nim rozmawiać w ojczystym języku.

- Tatusiu jak się czujesz?

- Moja córeczka....

- Tak, to ja. - powiedziałam, a do moich oczu zaczęły cisnąć się łzy.

- Harry.? - mój opiekun dostrzegł chłopaka stojącego w kącie sali.

- Tak. - chłopak odpowiedział nieśmiało.

- Zajmij się nią, bo ja już nie będę mógł ale tylko spróbuj ją skrzywdzić.

- Tato! - krzyknęłam w akcie rozpaczy i zwróciłam się do loczka. - Biegnij po lekarza.

- Córeczko nie trzeba...

- Nie możesz mnie zostawić rozumiesz? Nie dam sobie bez Ciebie rady. Hanka i mama też...

- Jesteś naprawdę silną dziewczynką i wierzę w Ciebie ale ja jestem teraz zmęczony.

- Tatusiu....

- Przeproś ode mnie mamę i siostrę. - powiedział i opuścił głowę. Nagle na monitorze pokazała się ciągła linia. Do sali wbiegł lekarz i kazał mojemu ex odciągnąć mnie.

- Gabrysiu, chodź. - chłopak przytulił mnie jednak zaczęłam się wyrywać i krzyczeć. Doskonale wiedział, że się nie poddam, więc wziął mnie na plecy. Biłam go żeby mnie puścił jednak on się nie poddawał i gdy wynosił mnie z sali usłyszałam głos lekarza.

- Nie żyje. Czas zgonu 7.03. 

Na samym początku chciałbym przeprosić, że dodałam rozdział z takim opóźnieniem ale ostatnie dni były ciężkie ze względu na szkołę ~ nie, że wykręcam się 3 klasą ale wierzcie mi jest ciężko. 

Do końca zostały tylko 3 rozdziały ----- następny będzie z perspektywy Jade ;)

Ostatni rozdział (czyt. epickie finał ;)) dodam w następną sobotę ;)

Jeżeli macie jakieś pytania ~ śmiało ;)