Trzydzieści

Jade

- Możesz mi wreszcie powiedzieć o czym chciałaś porozmawiać? - Daren domagał się odpowiedzi, a ja ciągle nie wiedziałam czy jestem na to gotowa.

- Daj mi sekundkę. - mruknęłam i upadłam na swoje duże łóżko. 

- Jade jesteśmy tu od ponad pół godziny. - mruknął zrezygnowany.

- Wiem ale nie mam pojęcia od czego zacząć.

- Może od samego początku? - zaproponował.

- No to przygotuj się na długą opowieść. - powiedziałam i zaczęłam opowiadać swoją historię. - Moja mam pochodziła z bardzo bogatej rodziny. Mój dziadek ma firmę ubezpieczeniową, a babcia jest współwłaścicielką domu mody. Oprócz mojej mamy mają drugą starszą córkę Elizabeth. Można powiedzieć, że ich życie było idealne dopóki moja mama nie poznała taty, który jak to dziadkowie mówili "był nieodpowiedni dla dziewczyny z takiego szczebla społecznego", moja ciotka miała podobne zdanie ale ona już miała męża i była  w ciąży. Mama miała jednak gdzieś to co oni myślą i postanowiła zaryzykować, niestety wpadła i miałam ja przyjść na świat. Po wielu kłótniach dziadkowie zapowiedzieli mamie, że jeżeli zostanie z Paulem (moim tatą) będzie tak jakby jej nie było i jakby nigdy nie mieli drugiej córki, a do tego zabiorą mnie jej. Nie wierzyła, że mogą to zrobić ale myliła się, tuż po moim urodzeniu sąd przyznał im prawa do opieki nade mną. Przez dziesięć lat mieszkałam z nimi, ciotką, której umarł mąż i jej idealną córeczką Chelsea. Kuzynka na każdym kroku pokazywała mi, że jestem gorsza i jestem sierotą, miałam dość, więc stałam się taka jaką mnie poznałeś. Z C walczyłyśmy o wszystko i pewnego razu przegięłyśmy, dziadkowie postanowili odesłać mnie do rodziców ale ciągle utrzymywać ze mną kontakt. Gdy tylko weszłam do ich mieszkania byłam załamana, wyobraź sobie trzy pokojową kawalerkę, do tej pory mieszkałam w villi z basenem. Przez dwa miesiące uprzykrzałam matce i ojcu życie raniąc ich przy tym. Na szczęście poznałam kilku wspaniałych ludzi dzięki którym się zmieniłam. Niestety, gdy miałam piętnaście lat skończyłam szkołę i rodzina ze strony mamy załatwiła mi miejsce w London Palace, gdzie chodziła Chelsea.

Chelsea 

- Twoją kuzynką była ta Chelsea Popey? - spytał ze zdziwieniem. Pewnie był kolejnym chłopakiem zakochanym w niej po uszy.

- Tak, była. Oczywiście gdy poszłyśmy do tej samej szkoły znowu zaczęła się rywalizacja. Ona miała paczkę przyjaciół, a ja byłam nikim. Wszystko się zmieniło, gdy popełniła samobójstwo. Wiesz, że znalazłam jej list pożegnalny? - w moich oczach pojawiły się łzy. - Myślałam, że ja umrę pierwsza ze względu na serce ale ona odebrała sobie życie dlatego, że nienawidziła siebie za to jaka była i na samym końcu poprosiła mnie abym się taka nie stała.

Ja jednak zostałam przyjęta do jej ex paczki i stałam się jej drugą wersją z tym, że byłam wredna dla wszystkich, a nie tylko dla kuzynki. Stałam się okropna. Mając siedemnaście lat zostałam przeniesiona do twojej klasy i poznałam Ciebie. Byłeś pierwszą osobą, która na mnie nie zwracała uwagi, zafascynowało mnie to i z czasem zaczęłam do Ciebie coś czuć, najlepsze było to, że Cię nie znałam. Będąc tą pieprzoną królową nie mogłam być z nikim kto nie został zaakceptowany przez paczkę, dlatego chciałam zabić to uczucie gnębiąc Cię. Niestety nie udało mi się to... - rozpłakałam się na całego. - Tamtego dnia zobaczyłam na Twoim nadgarstku blizny. Chciałam zapytać się dlaczego to robisz, gdy zobaczyłam jak wrzucasz do mojej szafki kartkę "JESTEŚ NAJWIĘKSZĄ KURWĄ XXI WIEKU." Zrozumiałam co Ci zrobiłam i dlaczego Chelsea popełniła samobójstwo. Wieczorem wzięłam garść tabletek, niby nie szkodliwych ale przy moim sercu śmiertelnych.

- Ty chciałaś odebrać sobie życie? - podszedł do mnie i złapał mnie za ramiona, a ja pokiwałam twierdząco głową.

- Dopiero potem zrozumiałam, że byłaby to oznaka tchórzostwa. Niestety doprowadziłam siebie do takiego stanu, że potrzebowałam przeszczepu. Moi pseudo znajomi zostawili mnie i sprawili mi ból ale ja nie chciałam mieć już z nimi żadnego kontaktu. Potem poznałam Danielle, Liama i resztę. Na samym końcu pojawiłeś się ty, a moje uczucie do Ciebie nie zmieniło się .

- Jade, ja nie wiem co mam powiedzieć.

- Lepiej nic. - otarłam łzy. - Przepraszam nie chciałam. Widzisz teraz wiesz, że nic się nie zmieniłam i jeżeli chodziło Ci o to żeby to sprawdzić nie musisz mi pomagać w nauce.

- J, to nie tak, zmieniłaś się i nawet nie wiesz jak bardzo. Kiedyś nie opowiedziałabyś mi tej historii jednak ja Cię lubię ale nic do Ciebie nie czuję. - odparł.

- Przyjaciele?- spytała powstrzymując falę płaczu i bólu, która zaraz miała mieć swoje apogeum.

- Przyjaciele. - odpowiedział i przytulił mnie. Nie chciałam go puścić i po raz ostatni poczuć jego silne ciało.

Gabrysia

Siedzenie i czekanie na przystanku stało się nużące. Miałam nadzieję, że Hanka zaraz przyjedzie i bez zbędnych pytań zabierze mnie do Jade.

- Żaden nie jest wart tylu łez. - z zamyśleń wyrwał mnie trochę starszy ode mnie chłopak.

- A ty co, wszystko wiedzący jesteś?

- Jestem gejem, więc wiem co czujesz. - zdziwiło mnie, że powiedział całkiem obcej osobie tak osobistą rzecz.  - Jeżeli chcesz się odegrać przyjdź do Barmote club będę czekać do dwunastej.

- Jesteś głupi, że nie widzisz, że ja go ciągle kocham?

- Widzę dlatego weź go ze sobą żeby poczuł to co ty.

- Gabrysiu?! - krzyknęła moja siostra w ojczystym języku wybiegając z auta, tuż za nią leciał Louis. - Nic Ci nie jest.

- Nie, możemy już iść? - odpowiedziałam i ruszyłam w stronę mini Coopera.

- Będę czekał. - dodał gej, gdy wsiadałam do auta.

Harry

Jechałem jak szalony, ponieważ jak najszybciej chciałem porozmawiać i dowiedzieć się co z Gabe. Zrozumiałem jak ją zraniłem pocałunkiem i słowami wypowiedzianymi przez moją ex dziewczynę, bałem się, że mogę stracić ją na zawsze. Tamta noc była błędem, w dodatku byłem pijany i nie wiedziałem co się działo.

Gdybym był z inną dziewczyną pewnie wybaczyłaby mi, bo jestem Harry Styles ale z Gabe było całkowicie inaczej. Mimo, że udawała twardą znałem jej prawdziwe oblicze. Kochałem ją i dopiero teraz zdałem sobie z tego sprawę. Uwielbiałem jej dziecięcą część, która skakała po łóżkach, próbowała piec babeczki, rzucała się balonami z wodą czy w czasie deszcze przeskakiwała przez kałuże. Zakochałem się w niej, gdy była silna i dla każdego była wsparciem mimo własnych kłopotów. Kochałem jej uśmiech, który pojawiał się nie oczekiwanie na twarz. Nie wyobrażałem sobie bez niej życia.

Gdy wreszcie dojechałem zobaczyłem ją jak siedzi na schodach przed domem i moknie.

- Gabe. - wrzasnąłem, gdy tylko wybiegłem z samochodu. - Proszę posłuchaj...

- Nie Styles to ty mnie posłuchaj. - wolałem żeby na mnie wrzasnęła niż powiedziała to z takim opanowanym głosem. - Od teraz nie obchodzi mnie to co się z tobą działo wczoraj, dwa dni temu czy tydzień. Dla mnie możesz mieć romans z każdym z kim tylko chcesz, ponieważ nie jesteśmy już razem. Nikomu nie powiem co zrobiłeś ale w zamian za to ty dasz mi spokój. Nie licz na przyjaźń czy cokolwiek, naszym znajomym powiemy, że nie ułożyło nam się ale możemy spędzać razem czas. - odparła i weszła do domu zostawiając mnie samego.

Gabrysia

- Muszę gdzieś wyjść. - powiedziała Jade po odprowadzeniu swojego szkolnego kolegę  na  przystanek autobusowy.

- Chodźmy do klubu, znam całkiem fajny. - zaproponowałam. Wszyscy zgodzili się i poszli się przebrać. Miałam pokój z siostrą, która na szczęście dała mi spokój i przygotowywała się na wyjście z Louisem. Ja postanowiłam założyć czarną, obcisłą sukienkę do połowy ud, czarne buty na platformach i dwie złote bransoletki. Rzadko kiedy się tak ubierałam ale tym razem ciuchy Hanki okazały się wyjątkowo przydatne. Gdy zeszłyśmy na dół każdy pochwalił nasz wygląd i ruszyliśmy paczką do Barmote.

Klub okazał się być średniej wielkości i klimatyczny, gdy tylko zobaczyłam bar ujrzałam nieznajomego z przystanku, który do mnie szedł. Dokładnie wiedziałam co chciał zrobić i postanowiłam mu w tym pomóc.

Harry

Wiedziałem jakie uczucia żywiła do mnie Gabrysia i to w co się ubrała utwierdziłem się w tym przekonaniu.

Gdy znaleźliśmy się na parkiecie zobaczyłem, że idzie w kierunku jakiegoś facet i nagle obejmuje go i zaczyna całkować. Zamiast stanąć i patrzeć się na nich podszedłem i odepchnąłem go z całej siły. 

- Co kurwa... - szepnął i spojrzał na mnie. - Harry Styles? Boże ja Cię kocham. - powiedział i chciał mnie pocałować lecz odsunąłem się.

- Może mi ktoś powiedzieć co tu się dzieje?! - wrzasnąłem i zobaczyłem jak Gabe wybiega na dwór, postanowiłem ją dogonić. Gdy byliśmy już na zewnątrz zapytałem. - Co jest grane?

- Chciałem ją pocałować przy chłopaku, który złamał jej serce żeby poczuł się tak jak ona ale nie wiedziałem, że tym gościem jesteś ty. Harry jestem gejem i Cię kocham. Twoje loki, twój uśmiech. - dopowiedział facet z klubu.

- Możesz się zamknąć? - zwróciłem się do niego. - Gabe ja Cię kocham i nigdy nie przestanę.

- Ja też Cię kocham ale co z tego?! Nie rozumiesz, że nie możemy być razem? Zawsze gdy będą pojawiać się plotki o tobie i innych dziewczynach będę zastanawiać się czy są prawdziwe. - tym razem krzyczała. - Znam Cię Styles! Nie potrafisz być z nikim dłużej niż kilka miesięcy, zaraz znajdujesz sobie inną. Rozumiesz, ja nie jestem z twojego świata, zawsze byłam inna. Nie jestem ani sławna ani nie mam nie wiadomo ile pieniędzy. Odkąd Cię poznałam nie jestem Gabrysią, a dziewczyną Harry'ego Stylesa. - rozumiałem o co jej chodziło. Musiałem pozwolić jej odejść.

- Zawsze będę Cię kochał. - w moim oku zakręciła się łza.

- Ja Ciebie też. - odpowiedziała. - Żegnaj. - chciałem zostawić ją i wrócić do środka żeby się zabawić i zapomnieć jednak zobaczyłem biegnącą, zapłakaną Hankę.

Gabrysia

Szłam w stronę pierwszej lepszej taksówki, która mogłaby mnie zawieść do Londynu, gdy złapała mnie siostra.

- Tata miał wypadek samochodowy i leży w ciężkim stanie w szpitalu w Katowicach. - powiedziała zapłakana.

- Słucham... -

Jade

Niestety na imprezie bawiłam się fatalnie, ponieważ co chwilę wracały do mnie słowa wypowiedziane przez Darena. Gdy wstałam rano miałam okropny ból głowy, a na dworze jak zazwyczaj padał mocny deszcz.

- Aspirynę? - w drzwiach pojawił się Liam z Niallem niosąc mi tacę z wodą i śniadaniem.

- Jesteście kochani. - szepnęłam i siadłam na łóżku. - To jakie plany na dzisiaj?

- Zostaliśmy sami, więc mamy wolną rękę.

- A gdzie reszta? - nic nie pamiętałam.

- Ojciec dziewczyna miał wypadek i musiały pojechać do Polski, chłopcy nie chcieli zostawić ich samych i udali się razem z nimi. Mają wrócić w poniedziałek, gdy zaczyna się szkoła i rok akademicki.

- O boże. - mruknęłam. - Dlaczego nie pojechaliście?

- Nie chcieliśmy zostawić Cię samej po wydarzeniach z twoim kolegą. - wtrącił się Niall. Czyli musiałam im o tym powiedzieć.

- Przepraszam, bo to ja cię do tego namówiłem.- mruknął Liam.

- Ok, skoro jesteśmy sami, mam pomysł. Gwarantuję wam najlepsze pięć dni życia....

Dobrze, a więc mamy trzydziesty rozdział. 

Przepraszam za to, że wszytko rozwaliłam ale taki był plan. 

Następny rozdział dopiero za tydzień - myślę, że okolice piątku. 

Wczoraj nie dodałam, ponieważ w moim cudownym mieście była burza i odcięli mi internet. 

Proszę o komentarze, ponieważ wiele dla mnie znaczą. ;)