Jedenaście

Gabrysia

Lekko otworzyłam oczy i zdałam sobie sprawę, że nie wiem co się stało i gdzie się znajduję. Po chwili widząc różne urządzenia doszłam do wniosku, że jestem w szpitalu, a ostatnią rzeczą jaką pamiętałam była Julka, kanapa i ból.

"Świetnie znowu alkohol się mną zabawił" pomyślałam na myśl o nieżyjącej przyjaciółce.

Mimo zmęczenia podniosłam się i usiadłam na łóżku, spojrzałam przez okno i zorientowałam się, że dopiero świta. Postanowiłam znaleźć jakiegoś lekarza bądź pielęgniarkę aby dowiedzieć się co dokładnie mi się stało.

Korytarz był pusty, dopiero po kilku minutach znalazłam się przy pomieszczeniu, w którym dostrzegłam starszą kobietę ubraną w biały uniform.

- Dzień dobry, przepraszam ale ja niezbyt wiem co się dzieję.- zaczęłam niepewnie.

- Znowu ktoś uciekł z oddziału psychiatrycznego. - mruknęła na tyle głośno, że zdołałam usłyszeć.- Chodź Skarbie zaprowadzę cię do pokoju.

- Nie!- powiedziałam stanowczo.- Chodzi o to, że dopiero co się obudziłam i nie wiem dlaczego tu trafiłam.

- Który pokój?- spytała, niestety nie znałam odpowiedzi na to pytanie.- Imię, nazwisko, cokolwiek?

- Gabriela Welnikowska. - pielęgniarka słysząc moje nazwisko natychmiast kazała mi usiąść i pobiegła do lekarza, po chwili do pokoju wszedł stosunkowo młody mężczyzna.

- Może mi pan powiedzieć, co tu się dzieje?- zaczęłam.

- Oczywiście Gabrysiu ale najpierw pozwól, że zapytam cię o samopoczucie.

- Czuję się dobrze.

- Boli cię głowa, masz mdłości?

- Nie i jeszcze raz nie. Teraz moja kolej. Co mi się stało?

- Trzy dni temu przywiózł cię jakiś chłopak.- zaczął przeglądać swoje papiery.- Louis Tomlinson. Zraniłaś się w głowę co doprowadziło do jej rozcięcia. Na szczęście nie było to nic poważnego ale konieczna była operacja aby powstrzymać krwotok. Następnie zapadłaś w śpiączkę, jak widać nie za długą.

- Trzy dni?- byłam zdziwiona, ponieważ zdawało mi się jakbym spała tylko przez kilka godzin.

- Tak, w tym czasie przyjechał twój kuzyn, który z tego co mnie poinformowano pełni funkcję twojego prawnego opiekuna. To nie wszystko. Gdy do nas przyjechałaś byłaś pijana w związku z czym musisz odbyć przymusową terapię.

- Czyli zamkniecie mnie z alkoholikami na kilka miesięcy?- odparłam zirytowana.

- Nie wiemy czy był to twój pierwszy raz czy któryś z kolei. Od twojego przyjaciela wiemy, że w sobotę była rocznica śmierci twojej przyjaciółki. Teraz wróć do pokoju i odpocznij.

- Jasne. - odpowiedziałam i zamiast do pokoju pokierowałam się w stronę bufetu.

Faye

Ostatnie dni spędzałam razem z Niallem w szpitalu u Gabe. Nikt nie wiedział kiedy się obudzi.

- Faye wstałaś już?- zapytał się tata, który stanął w drzwiach mojego pokoju.

- Mhm.- pokiwałam głową.

- Mama chce się z tobą pożegnać.

- Może ja nie chcę? - odparłam. Dzisiaj miała wyjechać do Paryża w poszukiwaniu mieszkania, a dopiero za dwa tygodnie wrócić po Sophie. Miałam do niej pretensje o to, że nie walczyła o mnie. Ogólnie nie rozumiałam jak rodzice mogą dzielić się dziećmi. Biorą to, które kochają bardziej? A może te, które sprawia mniej problemów?

- Kochanie to twoja matka.

- Zaraz zejdę. - odpowiedziałam i odprowadziłam tatę do drzwi. Po chwili usłyszałam dźwięk dzwonka. Na wyświetlaczu pojawiło się zdjęcie Bartka.

- No?- zaczęłam niechętnie.

- Gabe się obudziła. Za trzydzieści minut jestem umówiony z chłopakami żeby do niej pojechać.

- To świetnie.- krzyknęłam do telefonu.- Oczywiście zabieram się z wami, a wiesz jak się czuje?

- Z tego co mówił lekarz, od razu wyraziła swoje niezadowolenie z terapii.- mówił w sarkastyczny sposób chłopak.

- Cała Gabrysia.- pogadaliśmy jeszcze kilka minut po czym każde z nas postanowiło się przygotować do wyjścia. Po dwudziestu minutach byłam gotowa jednak stwierdziłam, że śniadanie zjem później.

Już miałam wychodzić gdy pry drzwiach zatrzymała mnie mama.

- Gdzie idziesz? - spytała.

- Do Gabe, wreszcie się obudziła.- odparłam bez większego uczucia.

- Cieszę się, że wreszcie masz przyjaciółkę. To co chyba czas się pożegnać. - chciała mnie przytulić ale ja się wyrwałam.

- Miłego, nowego życia. Cześć. - odparłam i ruszyłam na podjazd gdzie stało już auto chłopców.

Harry

Gdy wreszcie dojechaliśmy do szpitala czekałem tylko na moment aż zobaczę Gabrysię. W ciągu ostatnich kilku dni bałem się, że nie będę miał już możliwości tego zrobić.

Niestety okazało się, że pokój jest pusty.

- O co tu chodzi?- spytała się blondynka.

- Szczerze nie wiem. - po chwili rozpoczęła się dyskusja na temat tego gdzie może podziewać się dziewczyna.

- Ekhem. - usłyszałem i gdy obróciłem się zobaczyłem roześmianą brunetkę, właśnie na ten moment czekałem. Wszyscy się na nią rzuciliśmy.

- Auuuu, puśćcie mnie, bo mnie udusicie. - powiedziała. Rozmawialiśmy chwilę lecz każdy musiał wracać do domu, przy okazji dowiedziałem się, że Gabe za tydzień może do nas wrócić.

- Wrócę wieczorem.- szepnąłem jej na ucho i pocałowałem w policzek.

- Czekam. - powiedziała poczym podeszła do Louisa i coś mu powiedziała, chłopak uśmiechnął się i pokiwał twierdząco głową. Gdy wyszliśmy nie wytrzymałem i zapytałem się przyjaciela.

- Co ci powiedziała?

- Tajemnica. - odparł i pokazał mi język.

Gabrysia

Wiedziałam, że prędzej czy później będę musiała porozmawiać z Harrym o tym co pomiędzy nami zaszło dlatego zgodziłam się aby przyszedł do mnie.

W tym momencie zastanawiałam się co czuję. Przecież nawet dobrze go nie znałam, a sama Danielle ostrzegała mnie przed nim mówiąc, że zarywa do każdej.

Tuż przed wyjściem poprosiłam Lou o drobną przysługę, wtedy to ujrzałam minę Hazzy i miałam ochotę wybuchnąć śmiechem, ponieważ zawsze reagowałam tak gdy widziałam, że jest zdenerwowany, w tym przypadku nawet nie wiedziałam czym.

" Boże ale ja jestem spragniona" pomyślałam i udałam się do automatu. Po drodze wpadłam na kogoś i przewróciłam się.

- Sory. - usłyszałam męski głos poczym chłopak podał mi rękę. Gdy podniosłam się chciałam zobaczyć kim jest osoba na którą wpadłam i wtedy ujrzałam tak dobrze znane mi rysy twarzy i oczy, które wryły mi się w pamięć.

- O boże, to nie możesz być ty. - szepnęłam, a on się uśmiechnął. 

Przepraszam za ten rozdział bo jest beznadziejny. 

Co do tego z kim będzie Gabe - sama tego nie wiem i dlatego chcę pokazać jej więź z każdym z chłopaków. Pewnie w końcu kogoś wybierze, kogoś kogo polubi bardziej. ♥

Haha. dobra ja jeszcze raz dziękuję za wejścia i komentarze. 

Jesteście najlepsi.